ပုဂံ
တမၼဒီပ(ေခၚ)ပုဂံသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏
ပထမဆံုးဧကရာဇ္ႏိုင္ငံတည္ေထာင္ရာ ၿမိဳ႕ေတာ္ဟူ၍ ျမန္မာတို႔အတြက္ အမ်ိဳးသားေရး
လကၡဏာတစ္ရပ္အေနျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မ်ားျပားလွသည့္ ေရွးေဟာင္းလက္ရာ
ေစတီပုထိုးမ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ကမာၻလွည့္ခရီးသည္တို႔ကို
စြဲေဆာင္ရာေနရာအျဖစ္လည္းေကာင္း ကမာၻေက်ာ္သည့္ ေနရာတစ္ေနရာျဖစ္သည္။
တည္ေနရာ
မႏၲေလးတိုင္းအတြင္းရွိ ေညာင္ဦးၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ဧရာ၀တီျမစ္၏ အေရွ႕ဖက္ကမ္းတြင္တည္ရွိသည္။ မႏၲလးၿမိဳ႕မွ အေနာက္ေတာင္ဖက္ မိုင္၉၀အကြာတြင္တည္ရွိသည္။သမိုင္းေၾကာင္း
ပ်ဴၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံမ်ားေခတ္ကုန္ဆံုးၿပီးေနာက္ ေက်ာက္ဆည္နယ္မွတစ္ဆင့္ ယပ္ေတာင္ပံုျဖန္႔ကာ ျမန္မာႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္းေဒသ အတြင္းသို႔ အုပ္စုမ်ားဖြဲ႔ကာ ၀င္ေရာက္လာသည့္ ဗမာလူမ်ိဳးတို႔သည္ မူရင္းဌာေနလူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္သည့္ ပ်ဴ ႏွင့္မြန္ တို႔ထံမွ စာေပ၊ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးျခင္း ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို ဆက္ခံရယူကာ တျဖည္းျဖည္း အင္အားေကာင္းသည့္ အဆင့္သို႔ေရာက္လာသည္။ မူလအစက စစ္တိုက္ခိုက္ျခင္းျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားေသာ လူမ်ိဳးသည္ စည္းလံုးျခင္းျဖင့္သာ မိမိတို႔၏အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္မ်ားကို ကာကြယ္ႏိုင္မည္ဟူေသာ္ စစ္ေရးအျမင္ျဖင့္ ၿမိဳ႕ရြာမ်ားကို စုစည္းတည္ေထာင္လာၾကသည္။ သို႔ျဖင့္ လမ္းခရီးႏွင့္ဆက္သြယ္ေရး လြယ္ကူၿပီး မိမိတို႔ အေျခခ်ရာ ရပ္၀န္၏ ဗဟိုတြင္ရွိသည့္ ေဒသမွ ေက်းရြာမ်ားကို စုစည္းကာ ပုဂံၿမိဳ႕အျဖစ္ တည္ေထာင္လိုက္ၾကသည္။ပုဂံႏိုင္ငံေတာ္
ယဥ္ေက်းမႈ
ပုဂံေခတ္ယဥ္ေက်းမႈသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ပ်ဴ ႏွင့္ မြန္တို႔ၿပီးလွ်င္ တုိးတက္ျဖစ္တည္လာသည့္ ယဥ္ေက်းမႈဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။ ပ်ဴတို႔ထံမွ ဘာသာ၊ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈ ႏွင့္ မြန္တို႔ထံမွ အႏုပညာ၊ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရး ၊ စာေပအကၡရာ အစရွိသည္တို႔ကို သင္ယူခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နရပတိစည္သူမတိုင္မွီအထိတည္ေဆာက္ခဲ့သည့္ ပုဂံရွိ ေစတီပုထိုးမ်ားမွာ မြန္တို႔၏ ဓေလ့၊လက္ရာႏွင့္ အယူအဆမ်ားလႊမ္းမိုးေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ သို႔ေသာ္ နရပတိစည္သူမင္းလက္ထက္မွစ၍ လက္ေတြ႕က်သည့္ ျမန္မာတို႔သည္ စိတ္ကူယဥ္ဆန္သည့္ မြန္တို႔ထက္ ပို၍တက္ၾကြသည့္၊ အရပ္ေဒသႏွင့္ ပိုမိုကိုက္ညီမည့္ လက္ရာမ်ားကို တီထြင္သံုးစြဲလာၾကသည္။ပုဂံနိဂံုး
အေလာင္းစည္သူေနာက္ နန္းတက္သည့္ မင္းမ်ားလက္ထက္တြင္ ပုဂံ၏ၾသဇာအာဏာက်ဆင္းလာသလို၊ နယ္ျခားမွ ရန္သူမ်ား၏ လုပ္ၾကံမႈေၾကာင့္ ထီးေဆာင္းမင္းတစ္ပါးက်ဆံုးရသည့္ အျဖစ္၊ နရသီဟပေတ့ကဲ့သို႔ အစားက်ဴးၿပီး အမ်က္ေဒါသႀကီးသည့္မင္း အစရွိသျဖင့္ ေပၚေပါက္လာသည္။ ခရစ္ႏွစ္ ၁၂၈၇တြင္ မြန္ဂိုတို႔၏ က်ဴးေက်ာ္မႈေၾကာင့္ နရသီဟပေတ့ ပုဂံကိုစြန္႔ခြာထြက္ေျပးရျခင္းျဖင့္ ပုဂံ၏ၾသဇာမွာ လံုး၀က်ဆင္းေတာ့သည္။ ရွင္ဒိသာပါေမာကၡ၏ သံတမန္ေရးကၽြမ္းက်င္စြာ အေရးဆိုမႈေၾကာင့္ မြန္ဂိုဘုရင္ ကူဗလိုင္ခန္က တပ္မ်ားကို ျပန္ဆုတ္ေစသည္။ ထိုမွစကာ ပုဂံမင္းဆိုသည္မွာ အေဆာင္အေယာင္မွ်သာ ျဖစ္၍ အမွန္ၾသဇာႀကီးသူမ်ားမွာ ရွမ္းညီေနာင္သံုးဦး ျဖစ္သည္။ယေန႔ပုဂံ
ယေန႔ပုဂံမွာ ေရွးေဟာာင္းလက္ရာမ်ားႏွင့္ ျပည့္နက္ေနသည့္ ၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီးအသြင္မွ်သာ က်န္ရွိေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ အဆိုပါေရွးေဟာင္းလက္ရာမ်ားမွာ ျပည္တြင္းျပည္ပတို႔မွ ခရီးသြားမ်ားကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္သည္ျဖစ္၍ အေတာ္ပင္ေက်ာ္ၾကားလွေပသည္။ သို႔ေသာ္ သီးျခားၿမိဳ႕အျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္ျခင္းမရွိပဲ ေညာင္ဦးၿမိဳ႕နယ္အတြင္းတြင္ “ပုဂံေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈနယ္ေျမ” အျဖစ္ထည့္သြင္းထားသျဖင့္ အမ်ားအေခၚတြင္ ပုဂံ-ေညာင္ဦး ဟူ၍ထင္ရွားပါသည္။ဆက္သြယ္ေရး
ကားလမ္း၊ရထားလမ္းမ်ား ရွိျပီး ယေန႔တိုင္ျမင္းလွည္းကိုအသံုးျပဳေနသည္။ရာသီဥတု
ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕သည့္ ကႏၲာရရာသီဥတုမ်ိဳးျဖစ္သည္။ထင္ရွားသည့္ ပုဂံဘုရားပုထိုးမ်ား
- အာနႏၵာ လိုဏ္ဂူေတာ္ဘုရား
- စူဠာမဏိဘုရား
- ေရႊစည္းခံုေစတီေတာ္(ပုဂံ)
- သဗၺညဳဘုရား(ပုဂံ)
- ဗူးဘုရား(ပုဂံ)
- ေလာကနႏၵာေစတီ(ပုဂံ)
- ေရႊဆံေတာ္ေစတီ(ပုဂံ)
- မဂၤလာေစတီေတာ္ (ပုဂံ)
- တုရင္းေတာင္ေစတီီ(ပုဂံ)
- ေက်ာက္ဂူဥမင္ဘုရား(ပုဂံ)
- ငွက္ပစ္ေတာင္
- ထီးလုိမင္းလုိဘုရား
